O tym, że charyzma w połączeniu z szeroką wiedzą, solidnym wykształceniem, wyczuciem momentu historycznego (instynkt historyczny?) oraz umiejętnym roztaczaniem wizji lepszej przyszłości, zdradzając jednocześnie recepty na jej przybliżenie, jest niejednokrotnie zestawem przymiotów jednostek wybitnych nie trzeba specjalnie przekonywać. Polska historia może poszczycić się wieloma postaciami, które z narażeniem zdrowia i życia, a także wykorzystując swoje zdolności kształtowali Polskę jako niepodległe i nowoczesne miejsce do życia dla przyszłych pokoleń. Jedną z mniej znanych osobistości wpisujących się do grona osób wcześniej wskazanych, a wymagający szerszego przypomnienia, był inżynier Piotr Drzewiecki. Jego życiorysem i dokonaniami można by obdzielić kilka żywotów. Drzewiecki był człowiekiem niezwykłym, łączącym wiedzę techniczną ze społecznym i politycznym zaangażowaniem. Ważniejszymi punktami w biograficznej mgławicy Drzewieckiego było założenie Stowarzyszenia Techników w Warszawie (od 1919 r. Stowarzyszenia Techników Polskich); założyciel licznych instytucji gospodarczych; prezes Polskiego Towarzystwa Elektrycznego, Polskiego Związku Przemysłu Metalowego oraz działaczem Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. Jako zastępca prezydenta, a następnie prezydent Warszawy (lata 1918-1921) przekształcił stolicę Polski zubożałą po latach zaborów w prężnie działające miasto. Żyłka społecznikowska Drzewieckiego ujawniała się w zaangażowaniu na rzecz najbiedniejszych warszawiaków oraz wspieraniu przedsiębiorczości i innowacyjności.
W celu lepszego zapoznania się z interesującym życiem i licznymi dokonaniami Piotra Drzewieckiego warto sięgnąć po monografię jemu poświęconą autorstwa prof. Mariana Marka Drozdowskiego (M.M. Drozdowski, Piotr Drzewiecki). Publikacja pięknie wydana, wzbogacona zdjęciami, reprintami i mapami, zawierająca ponadto w formie appendixu kalendarium epoki i życia tytułowego bohatera książki dostarczy wiele przyjemności czytelnikom.