Krwawnik pospolity – Ziele krwawnika należy zbierać w początkowej fazie kwitnienia i w jego pełni, a suszyć w ciemnym miejscu. Pobudza wydzielanie soków, poprawia trawienie, działa rozkurczowo na mięśnie gładkie, wpływa też korzystnie na układ oddechowy, działając odkażająco, rozkurczowo i przeciwkaszlowo. Potwierdzone jest działanie bakteriobójcze, przeciwpasożytnicze i przeciwzapalne wyciągów z krwawnika[1]. Młode listki krwawnika można zjadać na wiosnę, przy kuracjach wzmacniających, odtruwających, przy schorzeniach wątroby, trzustki, śledziony, żołądka i jelit. Niektóre osoby są uczulone na olejek krwawnikowy nie mogą stosować przetworów z krwawnika.
Potrzebne będą:
garść liści krwawnika
młode ziemniaki
tłuszcz do smażenia
sól do gotowania ziemniaków
Obrać i ugotować ziemniaki.
Krwawnik umyć, odsączyć, posiekać i podsmażyć przez minutę na tłuszczu. Wymieszać z ziemniakami.
Krwawnik jest aromatyczno-gorzkim dopełnieniem smaku ziemniaków. Podawać jako dodatek do obiadu, albo samodzielne danie ze zsiadłym mlekiem.
Więcej przepisów w bezpłatnym e-booku
https://instytutkorfantego.pl/centrum-dziedzictwa/zielnik-kulturowy/ziele-aniele-dzikie-rosliny-w-przepisach-kulinarnych/.
Zachęcamy też do obejrzenia/przypomnienia sobie powstałych w projekcie „Zielnik kulturowy” filmowych warsztatów zielarskich oraz do lektury artykułów https://instytutkorfantego.pl/centrum-dziedzictwa/zielnik-kulturowy/.